کارمند کسی است که به ازای انجام کار فکری در دستگاهی اداری، حقوق دریافت میکند و بناست که به طور درازمدت اشتغال داشته باشد.
کارمندان به دو بخش کارمندان دولتی و کارمندان خصوصی تقسیم میشوند. ویژگیهای خاص کارمندان، کارمندان بخش خصوصی را از کارمندان بخش دولتی و این دو قشر را از طبقهٔ کارگر جدا میکند. وضعیت مادی کارمندان و منزلت اجتماعی آنان (هم دولتی و هم خصوصی) با تحولات اقتصادی و اجتماعی نوسان دارد.
کارمندی در مفهوم جدید با رشد سرمایهداری و پس از انقلاب صنعتی شکل گرفت. دانشگاههای غرب که تامینکنندهٔ نیاز جریان تولید صنعتی بودند تربیت کارمندان را بر عهده گرفتند. جامعهشناسان مارکسیستی اصولاً قائل به وجود قشری به نام کارمند نیستند و جامعه را به دو طبقهٔ کارگر[۵] و سرمایهدار تقسیم میکنند. اما جامعهشناسان سرمایهداری قشر کارمند را یکی از طبقات چندگانه میدانند که از طبقات متوسط است.